අම්මේ, කලුතර පාලමෙන් පහලට නේද අම්මලා ළමයි විසී කරන්නේ..?

මට හිතෙන හැටි බ්ලොග් එකේ 78. පැඩිඩිලියන් 5 – කණ්ඩාලෙ post එක දැකලා තමයි මී පැටියට මේ කතාව මතක් වුනේ..

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

දිනය සෙනසුරදාවකි. මම සිමා පටන් ගත් මුල් අවදියයි.

ඒ කාලේ අපිට හැමදාම ක්ලාස් නෑ. සතිය දවස් තුනයි. වීක් එන්ඩ් එක නිවඩුයි. ක්ලාස් ගිය හැටියම අපේ ඉන්ස්ටිටියුට් එකේ රොටරි ක්ලබ් එකට ගියා. එකේ අපි කරපු මුල්ම ප්‍රොජෙක්ට් එක තමයි පපුවෙ හිලක් තිබුනු ළමයෙකුගෙ ඔපරේෂන් එකට සල්ලි එකතු කරලා දුන්නු එක. එකේ වැඩකට තමයි සෙනසුරාද කොළඹ ආවේ.

ඒ කාලේ මී පැටියා පන්ඩිතයා. මී පැටියාගේ තාත්තා කොච්චර කිව්වත් මී පැටියා නෙමෙයි කෝච්චියෙ ගියේ. (දැන්නම් කෝච්චියෙමයි මී පැටියාගේ ගමන )

ඒක නිසා එදත් දවල් 3 විතර මී පැටියා දෙහිවල හ0දියෙන් ගාල්ල බස් එකකට නැග්ගා. පිටිපස්සෙම සීට් එක විතරයි හිස් තිබුනෙ. මමත් වාඩි වුනා. මගේ වම් පැත්තෙ හිටියෙ අක්ක කෙනෙක්. දකුනු පැත්තෙ කොනේ අ0කල් කෙනෙක් ඩොයියගෙන හිටියෙ. දෙහිවල හ0දියෙන්ම නැගපු ඇන්ටි කෙනෙකුයි, ඒ ඇන්ටිගෙ වයස අවුරුදු 4, 5 විතර වෙන පුතයි මගේ දකුනු පැත්තෙන් වාඩි වුනා.

පානදුරේදි බස් එකට කඩල විකුනන මනුස්සයෙක් නැග්ගා. අර ඇන්ටි පොඩි ළමයට කඩල ගොට්ටක් අර0 දුන්නා. වැඩි වෙලා ගියේ නෑ, බස් එක ගැස්සිලා අර කඩල ගොට්ට බිම වැටුනා.

දැන් අර පොඩි එකා හොඳටම අඬනවා.

අම්මගේයි, පුතාගෙයි ස0වාදෙ තමයි මේ තියෙන්නේ..

"පුතා අඬන්න එපා. ඊළඟ කඩල අ0කල් නැග්ගහම මම පුතාට තව කඩල ගොට්ටක් අර0 දෙන්නම් කෝ."
"කොහෙදිද අම්මේ ඊළඟ කඩල අ0කල් නගින්නේ?"
"කලුතරදි පුතේ."
"අම්මේ, කලුතර කියන්නේ අර අම්මලා පාලමට උඩින් ළමයි ගඟට විසි කරන තැන නේද?"

බස් එකේ ඔය ස0වාදෙ අහුනු හැමෝම වගේ අර අම්මයි පුතයි දිහා බැලුවා. .. .. ..
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ඇත්තටම දැකපු සිද්දියක්. කමෙන්ට් එකකුත් දාලම යන්න..